Unheroic Stories (2024)

English

Unheroic Stories was a series of needlework workshops held at the community Pera Oreinis the artist’s birthplace.

The artistic practice of the visual artist and printmaker involves, beyond traditional printmaking techniques and various experimental prints, an expansion into needlework and embroidery as well weaving.
Within the framework of research into Embroidery Art she developed both through historical archives and on an empirical and practical level she began a documentation process involving workshops and interviews.

During the course, using worn fabrics, threads, and yarns, they embroidered simple, everyday stories ‘writing’ small daily things and simple thoughts.
Stories without heroes or victors they embroidered and wove webs to share women's stories and experiences. They created a collective, collaborative work through lines, writings, and threads.

It was an interactive series of workshop aimed at remembering and bringing forth the beauty of community and nature within a new framework of participatory creation.
Through gendered, feminine practices of care, they sought to inspire dialogue and tell new stories, because the stories we tell have the power to change our lives. We live when we tell our stories and do not let them be forgotten.

As Donna Haraway so aptly points out in the preface to the book of Ursula Le Guin “Τhe carrier bag theory of fiction”: “To salvage the unheroic stories that have yet to be heard. For a language that makes possible the reimagining and re-enchantment of the world around us”.

Greek

Unheroic Stories ήταν μια σειρά από εργαστήρια κεντητικής που πραγματοποιήθηκαν στην κοινότητα της Πέρα Ορεινής, τον τόπο καταγωγής της καλλιτέχνιδας.

Η καλλιτεχνική πρακτική της εικαστικού-χαράκτριας εμπλέκει, πέρα από τις τεχνικές της παραδοσιακής χαρακτικής και τις διαφορετικές πειραματικές εκτυπώσεις, επεκτείνεται και στα κεντήματα με βελόνι και σμιλί, αλλά και στα υφαντά. Μέσα στο πλαίσιο της έρευνας για την κεντητική τέχνη, που αναπτύσσεται τόσο σε ιστορικά αρχεία όσο και σε εμπειρικό και πρακτικό επίπεδο, ξεκίνησα μια καταγραφή με εργαστήρια και συνεντεύξεις.

Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου, σε χρησιμοποιημένα και φθαρμένα υφάσματα, με κλωστές και νήματα, κεντήσαμε απλές, καθημερινές ιστορίες, «γράψαμε» μικρά καθημερινά πράγματα και απλές σκέψεις.

Ιστορίες χωρίς ήρωες και νικητές, κεντήσαμε και πλέξαμε ιστούς για να μοιραστούμε ιστορίες και εμπειρίες γυναικών, δημιουργήσαμε ένα συλλογικό και ομαδικό έργο με γραμμές, γραφές, κλωστές.

Ένα διαδραστικό εργαστήριο για να θυμηθούμε και να φέρουμε την ομορφιά της κοινότητας και της φύσης σε ένα νέο πλαίσιο συμμετοχικής δημιουργίας. Με έμφυλες, γυναικείες πρακτικές φροντίδας, για να εμπνεύσουμε τον διάλογο και να πούμε νέες ιστορίες, επειδή οι ιστορίες που λέμε έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τις ζωές μας. Γιατί ζούμε όταν λέμε τις ιστορίες μας και δεν αφήνουμε να ξεχαστούν.

Όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει η Donna Haraway στον πρόλογό της για το βιβλίο της Ursula Le Guin «The carrier bag theory of fiction»: «Να διασώσουμε τις μη ηρωικές ιστορίες που δεν έχουν ακόμα ακουστεί. Για μια γλώσσα που καθιστά δυνατή την επανεξέταση και την επαναμάγευση του κόσμου γύρω μας».

Video by Nafsika Hadjichristou

Music by Elias Vasiloudes Nikolaides